Stolica
„Tbilisi” znaczy gorąco, a samo miasto zostało zbudowane na gorących źródłach siarkowodorowych. Będąc w stolicy koniecznie trzeba odwiedzić zabytkowe łaźnie położone pod charakterystycznymi kopułkami z cegły. Tuż obok znajduje się dolna stacja kolejki linowej, którą warto wjechać pod pomnik Matki Gruzji skąd roztacza się wspaniały widok na całe miasto. Piękną panoramę miasta obejrzymy też spod soboru Trójcy Św. położonego na wschodnim brzegu rzeki Kury.

Spacer uliczkami starego miasta umili nam dodatkowo degustacja win z jednego z wielu suto zastawionych stołów ustawionych na zewnątrz sklepów winiarskich. Przy odrobinie szczęścia zauważymy w mieście liczne dzieła gruzińskiego prymitywisty Pirosmaniego – do złudzenia przypominające obrazy naszego Nikifora Krynickiego. Nie można przegapić lokalnego targu „Dezerter Bazaar” – kupimy tu niemal wszystko – mydło i powidło. Warto skosztować lokalnych specjałów, a najpopularniejsze z nich to sól swanecka (mieszanka soli, czosnku oraz ziół – niezastąpiona w kuchni) oraz churchele (zwane gruzińskimi snickersami). To nawleczone na nitkę orzechy, zamaczane wielokrotnie w gęstych syropach owocowych, a następnie suszone. Na każdym stoisku znajdziemy szeroki wybór smaków i kolorów.

Jedzenie
Wieczorne biesiady (supry), którym często towarzyszy muzyka na żywo, potrafią trwać godzinami. Na stole pojawiają się chaczapuri w kilku odmianach w tym, to najbardziej widowiskowe – adżarskie (chlebek w kształcie łódki z nadzieniem z sera suluguni, masła i jajka), rozmaite przystawki jak np. Badjiriani – roladki z pieczonych bakłażanów z nadzieniem z orzechów włoskich i pestek granata czy grzybki zapiekane w piecu z lokalnym serem suluguni zwane sokos qudebi. Lobiani to pieczony placek z nadzieniem z  mięsem i przyprawami. Nie może zabraknąć pierożków z mięsnym lub serowym nadzieniem zwanych chinkali, dla początkującego zjedzenie ich bez upaćkania się wymaga nieco zręczności natomiast smak rekompensuje nawet plamę na ubraniu. A co do picia ? Oczywiście warto, a nawet należy skosztować lemoniady gruszkowej, berberysowej i … estragonowej, ta ostatnia wygląda co prawda w szklance jak płyn do naczyń, za to smakuje wybornie.

Wino
Gruzja uchodzi za kolebkę winiarstwa na świecie, a uprawę winorośli rozpoczęto tu już 7 do 5 tysięcy lat p.n.e. W Gruzji istnieje obecnie 5 głównych regionów winiarskich, a najpopularniejszy z nich to Kachetia. Wino gruzińskie jest jedyne w swoim rodzaju, ma niepowtarzalny smak i aromat. Do najpopularniejszych zaliczyć należy: Kindzmarauli, Pirosmani i Saperawi z win czerwonych, natomiast wśród białych królują : Pirosmani, Tsinandali oraz Mtsvani. Można je łatwo dostać w polskich sklepach w całej Anglii lub lokalnych sklepikach z produktami bałkańskimi

Jakub Lamali