powyższe hasło, w „przeciwniku” budzi się automatycznie agresja i chęć odwetu: „jak tak, to ja Ci dopiero pokażę”! I następuje wieloletni, a czasami wręcz wielopokoleniowy etap dochodzenia swoich racji w sądzie.

Opisana sytuacja jest znana od zarania dziejów i bywa motywem wielu książek oraz kinowych ekranizacji. Chyba każdy pamięta scenę z kulowego polskiego filmu, gdzie powodem zwaśnionych rodzin i sąsiedzkich scysji był spór o miedzę, a właściwie zaoranie granicy „o 3 palce za daleko”.

Czy można inaczej? Czy istnieje inna droga, niż rozprawa sądowa?

Taką alternatywą jest właśnie mediacja.

Mediacja w życiu codziennym funkcjonuje chyba od zawsze, ale dopiero od lat osiemdziesiątych XX wieku w Ameryce Północnej (a następnie również na innych kontynentach) została doceniona i uznana jako pożądana metoda rozwiązywania sporów. Również w Polsce zaczyna odgrywać ważną rolę w rozwiązywaniu konfliktów, na drodze mediacyjnej ugody.

Bowiem mediacja jest dobrowolną, poufną metodą rozwiązywania sporu, w której poróżnione strony, przy udziale bezstronnego mediatora, samodzielnie dochodzą do porozumienia. Przedmiotem mediacji mogą być sprawy cywilne, rodzinne, rówieśnicze gospodarcze, pracownicze, karne, nieletnich oraz w postępowaniu administracyjnym. Krótko mówiąc – wszędzie tam, gdzie prawo dopuszcza zawarcie ugody.

Typowymi, często występującymi w Polsce sytuacjami, które skutecznie, szybko i bez sądowych emocji można załatwić na posiedzeniu mediacyjnym są np. spory o zapłatę, podział majątku, dział spadku, ustalenie wysokości alimentów oraz sposobu opieki nad małoletnimi dziećmi, a także wspomniany powyżej przykład sporów sąsiedzkich.

Również sytuacja wzmożonej emigracji Polaków za granicę, np. na Wyspy Brytyjskie, spowodowała zainteresowanie tą metodą załatwiania spraw spornych. Dotyczy to w szczególności spraw tzw. okołorozwodowych, gdzie nie czekając na kilkumiesięczny termin rozpoczęcia rozprawy, można skonsultować temat a następnie umówić się z mediatorem na dogodny dla obu stron termin, a następnie w przyjaznych warunkach omówić kwestie sporne i podpisać porozumienie.

Co istotne – ugoda zawarta przed mediatorem podlega zatwierdzeniu przez sąd i ma moc prawną ugody zawartej przed sądem i kończy postępowanie. Natomiast, jeśli ugoda, której nadano klauzulę wykonalności nie została zrealizowana przez którąś ze stron, można skierować jej wykonanie do egzekucji komorniczej a w przypadku całkowitego braku porozumienia, strony wtedy mogą dochodzić swoich praw na drodze sądowej.

Tak więc warto skorzystać z możliwości, którą oferuje mediacja i podjąć próbę porozumienia. Bo w mediacji nie ma przegranych! Jest konsens! Tutaj każdy ma szansę ustalić dogodne warunki i mieć realny wpływ na sposób, w jaki rozwiąże swój konflikt. W mediacji układ jest jasny: win – win.

Agnieszka Król